“Elita”, czyli witamy ponownie

...nie wiemy, co napisać.

Elementarna grzeczność nakazywałaby oznajmić, iż cieszymy się, że znów Was tu widzimy. Niestety, jest to klasyczna półprawda. Tak, czujemy się zaszczycone, iż nadal śledzicie nasze analizy i wspieracie nas w przedzieraniu się przez kolejne literackie koszmarki; nie możemy być jednak w pełni usatysfakcjonowane, skoro doskonale wiemy, jak się Wam za to odpłacimy. Jesteście wspaniałymi czytelnikami; nie zasłużyliście sobie na to, czym będziemy was karmić przez najbliższe kilka miesięcy.

Powitajcie „Elitę”.

Na samym początku ciekawostka; w przeciwieństwie do „Rywalek”, wydawca nie przetłumaczył amerykańskiego streszczenia drugiego tomu, zamiast tego zdając się na własną kreatywność. Polska notka wydawnicza brzmi więc:

Drugi tom "Rywalek". Do pałacu przybyło trzydzieści pięć dziewcząt. Teraz zostało ich tylko sześć. Ami i książę Maxon stają się sobie coraz bliżsi, jednak dziewczyna wciąż pamięta o Aspenie, chłopaku, którego darzyła szczerą miłością jeszcze zanim trafiła do pałacu.

Należy pogratulować naszym rodakom; ów akapit jest może nieco suchy w wymowie, ale przynajmniej nie zawiera w sobie kłamstw ani fragmentów proszących się o analizę...

...więc, oczywista, nie mogłyśmy tego tak zostawić i czym prędzej przełożyłyśmy na polski oryginalny blurb.

Trzydzieści pięć dziewcząt przybyło do pałacu, aby wziąć udział w Eliminacjach. Zaledwie sześć z nich nie zostało odesłanych do domu. Tylko jedna będzie mogła poślubić księcia Maxona i stać się księżniczką Illei.
America wciąż nie jest pewna swoich uczuć. Kiedy jest z Maxonem, całkowicie oddaje się ich nowemu i zapierającemu dech w piersi romansowi i nie potrafi sobie wyobrazić bycia z kimkolwiek innym. Jednak za każdym razem, gdy widzi Aspena pełniącego straż w pałacu nie może odpędzić się od wspomnień o życiu, które planowali razem wieść. Te z dziewcząt, które pozostały w grze jako Elita są coraz bardziej zdeterminowane, by zdobyć serce Maxona – a America ma coraz mniej czasu na podjęcie decyzji.

I kiedy już jest przekonana, że dokonała ostatecznego wyboru, druzgocąca strata każe jej ponownie przemyśleć całą sytuację. Podczas gdy America boryka się z wątpliwościami dotyczącymi swojej przyszłości, agresywni, planujący obalenie monarchii rebelianci rosną w siłę, a ich plany mogą raz na zawsze pozbawić ją szansy na szczęśliwe zakończenie.

No i już wiecie, co czeka nas na zakończenie tego tomu...

O czym jednak traktuje „Elita”? Cóż...pamiętacie może „Zaćmienie”, tę część „Zmierzchu” która znana jest z tego, że przez 90% fabuły próżno szukać w niej jakiejkolwiek treści poza perturbacjami na linii Edward-Bella-Jacob?

To teraz zmieńcie 90 na 99.

Chciałybyśmy móc napisać, że żartujemy; niestety, jesteśmy śmiertelnie poważne. Jeszcze nigdy w naszej analizatorskiej karierze nie zabrałyśmy się za książkę, w której do tego stopnia nie działoby się absolutnie nic – a trzeba pamiętać, że mamy na koncie rozszarpanie dzieł Meyer. Osią tej powieści jest niezdecydowanie Amisi połączone z karnym wyczekiwaniem tru loffów, aż nasza heroina wreszcie raczy podjąć jakąkolwiek decyzję. Myśleliście, że „Rywalki” są pozbawione akcji? Zaręczamy, że wnet zatęsknicie za napaściami na miejsca intymne i narzekania na herbaty bez cytryn.

Nie znaczy to jednak, iż w „Elicie” nie znajdą się żadne smakowite kąski. I tak dowiecie się wreszcie, czego przez cały ten czas szukali rebelianci (radzimy przygotować sobie coś miękkiego pod czoło), poznacie parodię Franka Underwooda, odkryjecie, jak płaci się za igranie z rodziną królewską oraz przekonacie się, dlaczego analizatorki nigdy nie wstąpią do Team Maxon. W bonusie dorzucimy też Najbardziej Kuriozalną Konkurencję Świata oraz (wreszcie ujawnionego) Głównego Złego serii.

Niniejszym rozpoczynamy kolejną odsłonę analiz serii „Rywalki” Kiery Cass. Mamy szczerą nadzieję, iż mimo wszystko zechcecie nam towarzyszyć w owej podróży. Do zobaczenia za tydzień!

Beige & Maryboo